5 χρόνια.5 χρόνια από το St.Anger. 5 χρόνια αφού απέδειξαν πως μπορεί να σε βρίσει ο μισός πλανήτης για ένα "ψυχαναλυτικό" jam-αρισμα (με καλές ιδέες) αλλά με αντιλαϊκή παραγωγή. Για να μην μιλήσουμε για πιο πίσω και την μετά Load εποχή. Λίγο πολύ γνωστό το ευαγγέλιο.
Death Magnetic, με τον ανοιχτό λάκκο στο εξώφυλλο να δημιουργεί σκέψεις περι ανάστασης νεκρού. Με μια καμπάνια (Mission:Metallica) που γέννησε πολλές προσδοκίες και φυσικά, με Rick Rubin στην παραγωγή.
Συνεργασία που αποδείχτηκε πετυχημένη. Με τραχειά παραγωγή, με αύρα μαγκιάς, που μου θύμισε καποιες φορές Slayer (All nightmare long) και με κομμάτια 7,5 λεπτών μέσου όρου, οι Metallica (ξανα)γράφουν το τετράλεπτο (oύστ!) airplay του ραδιοφώνου εκεί που δεν πιάνει η μελάνη.
Ακούμε ασταμάτητα το "Death Magnetic". Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο κομμάτι οι Metallica κάνουν μια ανασκόπηση της καριέρας τους. Τα southern rock - nu metal πειράματα, έδωσαν τόπο στο metal. Μοτίβα από εποχές Ride..., Master... και Justice... περιέχουν μελωδικά περάσματα που ναι, κάνουν σε αντίθεση με το St. Anger, τα κομμάτια ακούγονται πολύ μικρότερα, παρά την μεγάλη τους διάρκεια. Και σ'αυτό συνετέλεσε και ο Rubin, που "έδεσε" τις ιδέες του group καλύτερα, αφού επιτέλους, ακούς Metallica και πωρώνεσαι, περνάς καλά. Τα ρυθμικά, τα riffs, οι ταχύτητες που έχουν αυξηθεί, τα κοψίματα(100% Μetallica), οι φωνητικές γραμμές του Hetfield, στα περισσότερα κομμάτια ταιριάζουν άψογα. Βέβαια, η όλη φάση ακούγεται και είναι λίγο retro, αλλά, διάολε, δεν ακούμε σήμερα Metallica για να ξανα-ανακαλύψουμε την Μουσική, απλά θέλουμε να μας δώσουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα : HEAVY METAL. Αδύναμες και θα έλεγα αρνητικές στιγμές, τα "The Day That Never Comes", και "Unforgiven III". Το πρώτο, σαν ενορχήστρωση είναι "4ο κομμάτι" δίσκου δεκαετίας '80 (Οne, Fade to Black, Sanitarium). Κάτι που όμως φαίνεται να μην μπορούν να συνθέσουν σήμερα, κάνοντας μια άσχημη ανάπλαση του εαυτού τους. Το δεύτερο, που συμπληρώνει και την τριλογία Unforgiven, παρά τις "έντεχνες" προσθήκες (π.χ. τσέλο, πιάνο), είναι κατα πολύ ανάξιο των προσδοκιών και καλύτερα τουλάχιστον να το ονόμαζαν αλλιώς. Αυτά βέβαια αντισταθμίζονται από το ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ εναρκτήριο "Τhat Was Just Your Life", την κομματάρα "Judas Kiss", το pure thrash "My Apocalypse" και φυσικά για όλα τα παραπάνω.
Death Magnetic λοιπόν, τίτλος που ίσως και για τους πιό δύσπιστους να δικαιολογεί την ύπαρξή του κάτω από το λογότυπο Metallica .
Death Magnetic, με τον ανοιχτό λάκκο στο εξώφυλλο να δημιουργεί σκέψεις περι ανάστασης νεκρού. Με μια καμπάνια (Mission:Metallica) που γέννησε πολλές προσδοκίες και φυσικά, με Rick Rubin στην παραγωγή.
Συνεργασία που αποδείχτηκε πετυχημένη. Με τραχειά παραγωγή, με αύρα μαγκιάς, που μου θύμισε καποιες φορές Slayer (All nightmare long) και με κομμάτια 7,5 λεπτών μέσου όρου, οι Metallica (ξανα)γράφουν το τετράλεπτο (oύστ!) airplay του ραδιοφώνου εκεί που δεν πιάνει η μελάνη.
Ακούμε ασταμάτητα το "Death Magnetic". Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο κομμάτι οι Metallica κάνουν μια ανασκόπηση της καριέρας τους. Τα southern rock - nu metal πειράματα, έδωσαν τόπο στο metal. Μοτίβα από εποχές Ride..., Master... και Justice... περιέχουν μελωδικά περάσματα που ναι, κάνουν σε αντίθεση με το St. Anger, τα κομμάτια ακούγονται πολύ μικρότερα, παρά την μεγάλη τους διάρκεια. Και σ'αυτό συνετέλεσε και ο Rubin, που "έδεσε" τις ιδέες του group καλύτερα, αφού επιτέλους, ακούς Metallica και πωρώνεσαι, περνάς καλά. Τα ρυθμικά, τα riffs, οι ταχύτητες που έχουν αυξηθεί, τα κοψίματα(100% Μetallica), οι φωνητικές γραμμές του Hetfield, στα περισσότερα κομμάτια ταιριάζουν άψογα. Βέβαια, η όλη φάση ακούγεται και είναι λίγο retro, αλλά, διάολε, δεν ακούμε σήμερα Metallica για να ξανα-ανακαλύψουμε την Μουσική, απλά θέλουμε να μας δώσουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα : HEAVY METAL. Αδύναμες και θα έλεγα αρνητικές στιγμές, τα "The Day That Never Comes", και "Unforgiven III". Το πρώτο, σαν ενορχήστρωση είναι "4ο κομμάτι" δίσκου δεκαετίας '80 (Οne, Fade to Black, Sanitarium). Κάτι που όμως φαίνεται να μην μπορούν να συνθέσουν σήμερα, κάνοντας μια άσχημη ανάπλαση του εαυτού τους. Το δεύτερο, που συμπληρώνει και την τριλογία Unforgiven, παρά τις "έντεχνες" προσθήκες (π.χ. τσέλο, πιάνο), είναι κατα πολύ ανάξιο των προσδοκιών και καλύτερα τουλάχιστον να το ονόμαζαν αλλιώς. Αυτά βέβαια αντισταθμίζονται από το ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ εναρκτήριο "Τhat Was Just Your Life", την κομματάρα "Judas Kiss", το pure thrash "My Apocalypse" και φυσικά για όλα τα παραπάνω.
Death Magnetic λοιπόν, τίτλος που ίσως και για τους πιό δύσπιστους να δικαιολογεί την ύπαρξή του κάτω από το λογότυπο Metallica .
Track listing :
1. That was just your life
2. The end of the line
3. Broken, beat & Scarred4. The day that never comes
5. All nightmare long
6. Cyanide
7. The Unforgiven III
8. The Judas kiss
9. Suicide & Redemption
10. My apocalypse
Υ.Γ. : Την άποψή μας την είπαμε. Στείλ'τε την δική σας για το album, μα και γενικά για την μπάντα, στα σχόλια ή στα pronova33@hotmail.com, ndimos@hotmail.com
kala ta lete paidia .... to death magnetic deixnei oti akoma to exoun......
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο νέο album των Metallica είναι εδώ και η αλήθεια είναι ότι δύσκολα θα το ακούσει κάποιος χωρίς προκατάληψη με όσα έχουν προηγηθεί και κυρίως με το ανεκδιήγητο "St.Anger". Κυρίως όλοι θα σπεύσουν να δικαιώσουν εαυτούς είτε πίστευαν πριν ακούσουν τον δίσκο ότι θα είναι γαμάτος, είτε ότι θα είναι πατάτα. Κοινώς όλοι είναι έτοιμοι να κράξουν. Κυρίως όλοι εκείνοι οι μεταλλοπατέρες που περιμένουν να θάψουν την κάθε κυκλοφορία ενός μεγάλου συγκροτήματος με περισσή ευκολία, αχαριστία και έλλειψη σεβασμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Death Magnetic" παρουσιάζεται ως το ξύπνημα ενός γίγαντα. Δεν εκπλήσσει, αλλά ακούγεται σκληρό, πιο ισορροπημένο και προσανατολισμένο σε μια συγκεκριμένη πορεία. Όσοι νόμιζαν τους Metallica ξοφλημένους καλύτερα να αναθεωρήσουν. Δεν είναι το αριστούργημα, ωστόσο αντλεί δύναμη από το παρελθόν τους, φαίνεται πως κι οι ίδιοι επιθυμούν μια στροφή που λογικά θα γίνει σταδιακά. Κάποιοι θα τους κατηγορήσουν για πισωγύρισμα, λογικά θα είναι αυτοί που δεν τους άρεσε η southern rock στροφή του "Load" και τους κατηγορούσαν για ξεπούλημα και άλλα φαιδρά. Ακούστε το "Death Magnetic" χωρίς να περιμένετε οι Metallica να προσφέρουν κάτι νέο ή να επανακαθορίσουν το metal. Αυτά τα έκαναν στο παρελθόν. Τώρα πλέον είναι ένα συγκρότημα με τα μέλη άνω των 40 που σημασία έχει να μας προσφέρει καλούς δίσκους. Aυτός δεν είναι Ο δίσκος που θα χάσετε τα μαλλιά σας, όμως φαίνεται να συνέρχονται απ' τον συνθετικό πάτο των 2 τελευταίων κυκλοφοριών.
Κι όσο το ακούω πορώνομαι...
Μόνο την παραγωγή την βρήκα κάπως εχμ..ξερή.