Το καινούριο album του Chris Cornell είναι πλέον διαθέσιμο σε εμάς και εμείς με τη σειρά μας είμαστε στη διάθεσή του. Θα μας εντυπωσιάσει; Θα μας απογοητεύσει; Θα μας αφήσει αδιάφορους; Έχοντας ακούσει πάμπολλες φορές το album, είμαι σίγουρος ότι δεν ανήκω στις δύο τελευταίες κατηγορίες...
Στο "Scream" ο Chris επέλεξε τον Timbaland για την παραγωγή και άρα τον γενικότερο ηχητικό προσανατολισμό του album. Αυτό σημαίνει ότι θέλει να κάνει τη μουσική του γνωστή σε ένα ευρύτερο (αλλά και άγνωστο σε αυτόν) κοινό. Από την άλλη, οι φίλοι του Chris που ακολουθούν τα χνάρια του εδώ και τόσα χρόνια (Soundgarden, Audioslave,...) ας ετοιμαστούν για κάτι εντελώς διαφορετικό.
Τα τραγούδια κινούνται σε ρυθμούς RnB, funky, pop, με ελάχιστες έως καθόλου κιθάρες και είναι τίγκα στα samples και στους ηλεκτρονικούς ήχους. Στην πλειοψηφία τους, έχουν την κλασική δομή και όλες τις προδιαγραφές για να γίνουν ραδιο-hit-άκια (verse, bridge, chorus). Υπάρχουν μερικά τραγούδια που είναι πραγματικά πολύ καλά (Part of Me, Never Far Away, Scream, Ground Zero, Other Side of Town) και έχουν τοποθετηθεί με τέτοια σειρά στο album που να μην του επιτρέπουν να κάνει κοιλιά. Για το Ground Zero τα είχαμε πει και εδώ.
Ο Chris Cornell, λοιπόν, με αυτήν τη δουλειά ευελπιστεί να γίνει γνωστός σε περισσότερο κόσμο. Με αυτό το album, όμως, γυρνάει την πλάτη σε μερικούς ακροατές του (οι οποίοι θεωρούσαν εαυτούς προδομένους από αυτόν ακόμη και με τα albums των Audioslave) παίρνοντας ταυτόχρονα το ρίσκο που προαναφέραμε.
Προσωπικά, δε με ενδιαφέρει ποιοί είναι οι στόχοι που έχει θέσει, χωρίς να είμαι σίγουρος ότι πραγματικά έχει θέσει τέτοιους στόχους. Για μένα αυτό που μετράει είναι η μουσική. Και η μουσική που περιέχει το "Scream" μου αρέσει! Ίσως να είναι η τόσο μοναδική φωνή του Cornell που που με παρασέρνει, ίσως και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του Timbaland να ωραιοποιεί-τελειοποιεί τα πάντα μέσα σε ένα τραγούδι. Στα αρνητικά είναι τα πολλάκις επαναλαμβανόμενα ρεφρέν και μέρος των στίχων (όπως π.χ "I love the girl, I'm lovin' the dress she wears...") που δε νομίζω να ταιριάζουν σε έναν πατέρα!
Πάντως, αυτό που ακούω μου αρέσει και δε θα μπω στη διαδικασία να το κρίνω επειδή δεν είναι rock ή heavy. Είναι ωραίο και μου αρκεί αυτό. Άλλωστε όταν κάποιος τολμάει, αυτό είναι από μόνο του τέχνη... Πόσο μάλλον, όταν το τόλμημα είναι και ωραίο!
Τα τραγούδια κινούνται σε ρυθμούς RnB, funky, pop, με ελάχιστες έως καθόλου κιθάρες και είναι τίγκα στα samples και στους ηλεκτρονικούς ήχους. Στην πλειοψηφία τους, έχουν την κλασική δομή και όλες τις προδιαγραφές για να γίνουν ραδιο-hit-άκια (verse, bridge, chorus). Υπάρχουν μερικά τραγούδια που είναι πραγματικά πολύ καλά (Part of Me, Never Far Away, Scream, Ground Zero, Other Side of Town) και έχουν τοποθετηθεί με τέτοια σειρά στο album που να μην του επιτρέπουν να κάνει κοιλιά. Για το Ground Zero τα είχαμε πει και εδώ.
Ο Chris Cornell, λοιπόν, με αυτήν τη δουλειά ευελπιστεί να γίνει γνωστός σε περισσότερο κόσμο. Με αυτό το album, όμως, γυρνάει την πλάτη σε μερικούς ακροατές του (οι οποίοι θεωρούσαν εαυτούς προδομένους από αυτόν ακόμη και με τα albums των Audioslave) παίρνοντας ταυτόχρονα το ρίσκο που προαναφέραμε.
Προσωπικά, δε με ενδιαφέρει ποιοί είναι οι στόχοι που έχει θέσει, χωρίς να είμαι σίγουρος ότι πραγματικά έχει θέσει τέτοιους στόχους. Για μένα αυτό που μετράει είναι η μουσική. Και η μουσική που περιέχει το "Scream" μου αρέσει! Ίσως να είναι η τόσο μοναδική φωνή του Cornell που που με παρασέρνει, ίσως και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του Timbaland να ωραιοποιεί-τελειοποιεί τα πάντα μέσα σε ένα τραγούδι. Στα αρνητικά είναι τα πολλάκις επαναλαμβανόμενα ρεφρέν και μέρος των στίχων (όπως π.χ "I love the girl, I'm lovin' the dress she wears...") που δε νομίζω να ταιριάζουν σε έναν πατέρα!
Πάντως, αυτό που ακούω μου αρέσει και δε θα μπω στη διαδικασία να το κρίνω επειδή δεν είναι rock ή heavy. Είναι ωραίο και μου αρκεί αυτό. Άλλωστε όταν κάποιος τολμάει, αυτό είναι από μόνο του τέχνη... Πόσο μάλλον, όταν το τόλμημα είναι και ωραίο!
Παρακάτω, δείτε το video του ομώνυμου τραγουδιού.
Πολύ ωραίο album. Έχει φωνάρα ο τύπος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερα από τις "προδομένους" [= εγωιστές που θεωρούν τους καλλιτεχνες κτήμα τους/αρνούμενους να ευχαριστηθουν οτιδηποτε πλησιαζει το νοητικο τους τείχος] ολοι οι υπόλοιποι θα περάσουν τουλάχιστον καλα, με τον νέο Cornell.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδη τι άλλο θα μπορούσε να δώσει ο Cornell μετα από 20 χρονια στην metal-rock σκηνη? Τουλάχιστον είναι τίμιος ως προς τον εαυτό του και χαλαρός στο νεο του δίσκο. Και συνεργάστηκε και με τον κορυφαίο αυτη τη στιγμή στο νεο είδος που διάλεξε, που σημαίνει οτι ο τύπος μετράει.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήmerikoi kalitexnes einai arketa synthetoi wste na mporoun na xwresoun se ena sygkekrimeno kai kalibrarismeno eidos mousikhs katholh thn diarkeia ths poreia tous tous xwris peiramata allages kai ananewsh.arkei na mhn poulan ta panta gia liga parapanw fraga
ΑπάντησηΔιαγραφή