Μια εβδομάδα έχει περάσει από την στιγμή που η ελληνική νεολαία δολοφονήθηκε ξανά, αυτή την φορά και στην κυριολεξία, στο πρόσωπο του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Μια εβδομάδα επεισοδίων και διαδηλώσεων, μια εβδομάδα γκλοπ και μολοτοφ, μια εβδομάδα οργής και καταστολής.
Πραγματικά αναγουλιάζω με όλα αυτά που ακούγονταν όλες αυτές τις μέρες. Όπως το να αποκαλείται το σύνολο των διαδηλωτών και κατ’επέκταση οι νέοι της χωράς, που ξεσηκωθήκαν κατά της βίας της αστυνομίας και του κράτους, κωλόπαιδα και αλήτες, όπως τις φασιστικές απόψεις για δήθεν ανάγκη επέμβασης των τανκ, όπως το να αποκαλείται ο θάνατος ενός παιδιού παρεξήγηση.
Τι άλλο πρέπει να συμβεί σ’αυτήν την χωρά για να καταλάβουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε στάση σε όλα αυτά που μας πνιγούν σε ένα πηγάδι πιο σκοτεινό και από τα μπουντρούμια της Βαστίλης. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι γι’αυτά που μας συμβαίνουν και εμείς πρέπει να πάρουμε και την ευθύνη για αλλαγή.
Η ελληνική κοινωνία έχει ξεπεράσει τα όρια εξυγίανσης εδώ και χρονιά. Θάνατοι νέων παιδιών από το κράτος υπάρχουν από την αρχή της ψεύτικης ελπίδας της μεταπολίτευσης, οπού η χωρά πέρασε από την δικτατορία σε ένα καθεστώς με παρομοίους σκοπούς αλλά πιο ύπουλο. Όλοι μας όμως γίναμε μάρτυρες των στιγμών που η “δημοκρατία” βγάζει την μάσκα του προστάτη και υπηρέτη του λαού και δολοφονεί τα παιδιά της χωρίς πραγματική αιτία, μονό και μονό για να αυτοϊκανοποιηθεί και να αυτοοριστεί. Οι ένστολοι και μη φρουροί του καθεστώτος που βιώνουμε, φροντίζουν να μας υπενθυμίζουν καθημερινά ποιος είναι ο δούλος και ποιος το αφεντικό. Μπορείτε να μαντέψετε ποιο ρολό έχουμε εμείς…
Όπως όμως ουτοπία χαρακτηρίζετε μια κοινωνία που δεν θα έχει ανάγκη από αστυνομία και σώματα ασφαλείας, το ίδιο ουτοπική είναι και η πεποίθηση για μια αστυνομία που θα λειτουργεί χωρίς λάθη, κοιτάζοντας μονό το καθήκον της για προστασία και υπηρεσία του πολίτη.
Πως μπορούμε να έχουμε την απαίτηση η αστυνομία να μας σέβεται και να μας υπηρετεί όταν η κυβέρνηση που εμείς “εκλέξαμε” δεν μας σέβεται και μας δουλεύει μπροστά στα ματιά μας. Τα μέλη της αστυνομίας είναι και αυτά μέλη του συστήματος, ακριβώς σαν όλους μας ή έστω σαν τους περισσότερους από εμάς, μεγαλομένοι και διαμορφωμένοι με τις αρχές και τις αξίες του συστήματος αυτού.
Αύτο όμως δεν σημαίνει ότι όλοι ακολουθούμε τις διδαχές του συστήματος και βγάζουμε το άχτι μας εκμεταλλευόμενοι τις περιστάσεις όταν μας παρέχεται κάποια εξουσία ή ακόμα και χωρίς αυτήν.Όλοι μας έχουμε δικαίωμα επιλογής συμπερηφοράς και συνεπώς παρά τις όποιες δικαιολογίες είμαστε υπεύθηνοι για τις πράξεις μας και κάποτε όλοι πρέπει να λογοδοτήσουμε γι’αύτες. Ελπίζω να γίνει μια εξαίρεση αυτή την φορά και να μην την γλιτώσουν οι δύο μπάτσοι-δολοφόνοι όπως πολλοί συναδελφοί τους στο παρελθόν.
Και ένα τραγούδι αφιερωμένο στην Ελληνική αστυνομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου