Μεγάλο κεφάλαιο τα instrumental albums. Συχνά συναντάς ατάκες του στυλ: "ναι, παιχταράς ο τάδε αλλά από ενα σημείο και μετά καταντά κουραστικός". Λογικό, αφού οι δημιουργίες μουσικών "τεράτων" συνεπάγεται ότι θα είναι και πιο προσιτές σε άλλους μουσικούς, μαθητευόμενους ή μη.
Στα δικά μας τώρα. Όλος ο πρόλογος γίνεται με αφορμή τον προσωπικό δίσκο του Jeff Loomis, που μετά τον Warrel Dane αποφασίζει και αυτός να απελυθερωθεί από την - βαριά ομολογουμένως - σκια των Nevermore και να ξεδώσει πάνω στην 7-χορδη. Βέβαια ο instrumental δρόμος που διάλεξε είναι πιό δύσκολος από αυτόν του Warrel για τον λόγο που προαναφέραμε, αλλά ο τύπος έχει και τα κότσια αλλά και τις δυνατότητες να το κάνει. Ετσι, όπως και οι αχόρταγοι Dane -άκηδες είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν όσο Warrel ήθελαν μέσα απο τις πολύπλευρες ερμηνείες του στο "Praises To The War Machine", το ίδιο θα κάνουν και οι fans του Loomis, και ιδιαιτέρως αυτοί που λατρεύουν τα shreds.
Γιατί εδώ ο Jeff όχι απλά απελευθερώνεται, αλλά βάζει κάτω την κιθάρα και λιώνει την ταστιέρα. Δεν είμαι μουσικός, αλλά αυτό το album πραγματικά μου άρεσε. Και πώς να μην μου αρέσει, αφού οι πιο-heavy-δεν-γίνεται συνθέσεις βασίζονται σε riffs μεγατόνων, οι ρυθμικές κιθάρες γκρεμίζουν τα πάντα και τα ξαναχτίζουν για να έρθει απο πάνω και να σολάρει ο Jeff και ο Mark Arrington παίρνει την μορφή κτήνους πίσω από kit. Σύμμαχοι στην όλη προσπάθεια είναι οι Ron Jarzombek / WATCHTOWER (Jato Unit), Pat O'Brien/CANNIBAL CORPSE (Rage Against Disaster) και ο jazz μπασίστας Michael Marning (Cashmere Shiv). Την παραγωγή επιμελείται ο Neil Kernon ο οποίος παίζει και ένα solo στο Cashmere Shiv. Το album δεν περιορίζεται όμως μόνο στην επιθετικότητα. Υπάρχουν και πιο ατμοσφαιρικά μέρη, ενώ συναντάμε μέχρι και μετενσαρκώσεις ανατολίτικων κλιμάκων σε metal riffs. Ολα αυτά συμπυκνώνονται σε 9 metal συνθέσεις + 1 πιο ήπιων τόνων που σοφά κλείνει τον δίσκο. Αρκετά σας ζάλισα, παρ'τε και ακούστε τον δίσκο.
tracklisting:
1. Shouting Fire At A Funeral
2. Opulent Maelstrom
3. Jato Unit
4. Azure Haze
5. Cashmere Shiv
6 .Race Against Disaster
7. Sacristy
8 .Devil Theory
10. Departures
Similar to : Nevermore (δισκογραφία), Carcass (μετα-Heartwork περίοδος)
Similar to : Nevermore (δισκογραφία), Carcass (μετα-Heartwork περίοδος)
Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι φίλος των instrumetal δίσκων. Ωστόσο όταν έμαθα πως θα κυκλοφορήσει την πρώτη του solo προσπάθεια ένας απ' τους καλύτερους κιθαρίστες του σύγχρονου metal, ο κιθαρίστας -και βασικός συνθέτης των Nevermore- αποφάσισα να κάνω μια εξαίρεση και να ασχοληθώ με τον δίσκο αυτόν (Nevermore=η πιο αγαπημένη μπάντα). Aκούγοντάς τον, καταλαβαίνεις πως ο Loomis καταφέρνει να συνδυάσει πολλά είδη του metal -όπως και με την μπάντα του- προσφέροντας έναν εντελώς προσωπικό ήχο, death και thrash riffs, μέχρι νεοκλασικά leads. Βέβαια θυμίζει αρκετά Nevermore η μουσική, σε σημεία που νομίζεις ότι θα μπει ο Dane!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑύριο πάω να το πάρω αυθεντικό :)
ΥΓ.Καλως σας βρίσκω παιδιά! Χαίρομαι που αγαπάμε την ίδια μουσική. Εξαιρετικό το blog.
Το album είναι όντως πολύ καλό και ιδαίτερα σε όλους εμάς που καραγουστάρουμε Nevermore.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά εγώ εξακολουθώ να μη μπορώ να βρω έναν λόγο για τον οποίο το κυκλοφόρησε ο (λατρευτός κατα τ' άλλα) Loomis.
Για να κάνει κάτι εντελώς απελευθερομένος.Εξ'άλλου και ο ίδιος είπε πως ακόμα και όταν εγραφε τον δίσκο σκεφτόταν σε σημεία "εδω θα μπει o Warrel". Φαντάσου δηλ πόσο Nevermor - ικο είναι το περιβάλλον οπου σκέφτονται και δημιουργούν. Πάντως ποιοτικά το βρήκα το βρήκα ανώτερο του "Praises..."
ΑπάντησηΔιαγραφήOποτε, Loomis και Dane κάνανε δύο ημιτελή album και σπατάλησαν (άδικα για εμάς, ορθώς για αυτούς) τις δυνάμεις τους. Θα μπορούσαν να είχαν κυκλοφορήσει το διάδοχο του "This Godless..." λίγο νωρίτερα...
ΑπάντησηΔιαγραφή