Με αφορμή ετούτο το άρθρο (απόδοση εδώ) αλλά και από την παρατήρηση της αλλαγής πολιτικής των εταιρειών direct download προς το αυστηρότερο, τα συμπεράσματα που βγαίνουν είναι απλά. Πρώτον, αυτά τα μέτρα (διακοπή σύνδεσης κτλ) θα έρθουν κάποτε και στο έρμαιο των τεχνολογικών και πολιτικών εξελίξεων που λέγεται Ελλάδα. Το θέμα δεν είναι πότε θα έρθουν και πώς θα εφαρμοστούν αλλά αν η εφαρμογή τους έχει κάποιο νόημα εν γένει. Γιατί μοιάζει περισσότερο με φτηνό μπάλωμα και περιμάζεμα των σπασμένων.
Προασπιζόμενες τα πνευματικά διακιώματα σύμφωνα με νομοθεσίες, κατα πόδας οι κυβερνήσεις ορίζουν ποινές και τιμωρίες στο κατέβασμα και διαμοιρασμό αρχείων μέσω του διαδικτύου. Δεν καταλαβαίνουν όμως πως είναι σαν να μουτζώνουν τα μούτρα τους. Είναι σαν να λες στην γενιά του download και του peer to peer να σταματήσει να χρησιμοποιεί το internet, με τον τρόπο που ήξερε. Με τον τρόπο και την λογική που εσύ της έμαθες. Από την μια κατασκευάζεις μια κοινωνία που δεν χορταίνει και από την άλλη, όταν τα μέλη αυτης βρίσκουν τρόπους να ικανοποιήσουν τις αδηφάγες ορέξεις τους, παίρνεις από μπροστά τους το πιάτο.
Για παράδειγμα: Υπάρχουν πολλοί νέοι στην Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένου εμού) που ανήκουν στο μεταίχμιο δυο εποχών. Αυτής που περιμέναμε πως και πως απο το χαρτζιλίκι να πάρουμε εναν δίσκο, ή να πάμε να δούμε μια ταινία, (με τα χρόνια βέβαια το χαρτζιλίκι παρέμενε το ίδιο και οι τιμές δίσκων έπερναν την ανιούσα) και της σημερινής, όπου ένας δίσκος και ένα DVD (με χάλια υπότιλους και μηδενικά extras) κοστίζει περισσότερο από μισό και ολόκληρο μεροκάματο αντίστοιχα. Με λίγα λόγια όταν δεν πληροίται ο λόγος ποιότητα πακέτου/τιμή, τότε το internet είναι μονόδρομος, όσο ρομαντικός και αν είναι κάποιος.
Ο πόλεμος έχει ως πυρήνα την καταναλωτική μας μανία και αποσκοπεί στο ακατάσχετο κέρδος, αδιαφορόντας για την ποιότητα των προιόντων. Δηλαδή είναι ένα πρόβλημα ποσοτικό.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ο καταναλωτής, θα κατεβάσει 100 σαβούρες, αλλά θα αγοράσει κιόλας (συμφωνα με έρευνες, αυτοί που κατεβάζουν μουσική είναι και αυτοί που αγοράζουν περισσότερο). Ο διαμοιρασμός κιόλας. Επιπλέον, εταιρείες δημοπρασιών στο διαδίκτυο μεσουρανούν. Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι περισσότερο από προφανής.
Οι νόμοι είναι ο καθρέπτης των φόβων μιας κοινωνίας. Μην αρνήστε τους φόβους σας και μαζί ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Κατανοήστε τους πρώτα. Οι καιροί άλλαξαν, μαζί τους και τα δεδομένα μεταξύ πωλητή-καταναλωτή. Προσαρμοστείτε στις νέες συνθήκες, βρίσκοντας τρόπους που να βασίζονται στις συνήθειες και τον τρόπο ζωής της παρούσας γενιάς. Η ταύτιση της έννοιας του χρήστη internet με αυτή του καταναλωτή μοιάζει πιο αληθινή από ποτέ. Δεν έχουμε ανάγκη από αυταρχικά, αλλά απο ρεαλιστικά μέτρα.Αντί να λειτουργείτε ψωροκωστιανά (π.χ. όπως πρόσφατα έγινε με την μάχη κατά της ποιοτικότατης και αφιλοκερδούς διανομής υποτίτλων από ελληνικά sites) και να κυνηγάτε τους χρήστες, σεβαστείτε και πάρτε μαθήματα από αυτούς. Όπως και να 'χει, αυτοί είναι και η δύναμή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου